خبرگزاری مهر-گروه هنر-صادق وفایی: پس از انتشار قسمت های اول و دوم گفتگوی مفصل با سعید مظفری که تاریخ حضورش در دوبلاژ، خاطراتی از دیگر گویندگان و سخنانی درباره امروزِ این کار را در بر می گرفت، سومین قسمت و در واقع موخره این گفتگو منتشر می شود.
در این قسمت از گفتگو هم خاطره بازی در بخش هایی ادامه پیدا می کند و در نهایت درباره آینده هنر دوبله صحبت می شود. مظفری معتقد است دوبله برای ماندن و ادامه راهش نیاز به تلفیق قدیمی ها و جوان تر ها دارد. در این بخش همچنین درباره دوبله فیلم های ایرانی و جنگی در دهه ۷۰ صحبت می شود که مظفری سهم چشمگیری در دوبله آنها داشت. نمونه بارز این آثار فیلم «آخرین شناسایی» است که صدای این گوینده و یکی از دیالوگ هایش هنوز در اذهان مخاطبان باقی مانده است.
در ادامه، آخرین بخش از گفتگوی بهاری مان با سعید مظفری را می خوانید:
* آقای مظفری شما از معدود گوینده های پیشکسوتی هستید که صدایتان نسبت به دوران جوانی تغییر نکرده است. به نظرم جنس صدای گوینده ای مثل بهرام زند طی چند سال گذشته تغییر کرده بود. مشخص بود که بهرام زند است ولی طراوت دوران جوانی یا دهه های ۷۰ و ۸۰ ایشان را نداشت ولی صدی شما در حال حاضر با زمانی که مثلا به جای پرویز پورحسینی در «کمال الملک» گویندگی می کردید، تفاوت چندانی ندارد.
-حنجره تنها عضو بدن است که دیر پیر می شود. منتهی یک بخشی از این مساله به شانس و اقبال ربط دارد. ممکن است صدای کسی تا لحظه مرگ تغییر نکند از آن طرف ممکن هم هست صدای فرد تغییر کند. الان مثلا صدای منوچهر اسماعیلی نسبت به ۵ سال پیش خیلی تغییر کرده است.
* یا صدای آقای خسروشاهی مثلا کمی...
-گرفته تر شده است. خسرو هم مثل بهرام زند حرص و جوش می خورد.
* از سریال «کمال الملک» نام بردیم. از کارهای آقای کسمایی بود؟
-نه. این کار را ناصر طهماسب دوبله کرد.
* آقای طهماسب هم از هم‌نسلان شماست؟
-نه. او یک نسل زودتر از من به دوبله آمد.
* وقتی با آقای مدقالچی صحبت می کردم، بحث شما شد و ایشان گفت که آقای مظفری مدیر دوبلاژ خوبی است. از حرف های شما هم چنین برداشتی دارم که دانسته و آگاه کارها را انجام داده اید. خودتان علت این را که مدیر دوبلاژ خوبی بوده اید، چه می دانید؟ آیا به خاطر دیالوگ نویسی خوب است؟
- من خودم را خوب نمی دانم. روی قضاوت بخشی از بچه های خودمان که به کار و حرفشان اعتقاد دارم، مردم و خبرنگاران است. در کار مدیر دوبلاژی کسی نمی تواند دیالوگ بنویسد مگر این که همان طور که گفتم از اول بنشینید پای تماشای فیلم و حس بازیگر را درک کنید. هیچ وقت به شما نمی گویند کل دیالوگ و جمله را عوض کن بلکه ممکن است بگویند سانسورش کن یا طوری بنویس که قابل پخش باشد. خیلی وقت ها در فیلم ها، شمای مخاطب متوجه می شوید که رابطه و نسبت افراد چگونه است ولی گاهی این کار در نوشتن برخی دیالوگ ها و آن جهت دهی طوری انجام می شود که مخاطب متوجه نمی شود. حداقلِ داشته های یک مدیر دوبلاژ، انشای خوب است یعنی باید انشای قابل قبولی داشته باشد تا دیالوگ های خوب و شسته رفته ای تحویل گوینده اش بدهد.
حداقلِ داشته های یک مدیر دوبلاژ، انشای خوب است یعنی باید انشای قابل قبولی داشته باشد تا دیالوگ های خوب و شسته رفته ای تحویل گوینده اش بدهدداشتن سواد نه در این کار بلکه در هر کار دیگری مهم است.
* یکی از مدیر دوبلاژهایی که شما سریال های زیادی را با او کار کرده اید زهره شکوفنده است. یکی از سریال های خاطره انگیزتان هم «پزشک دهکده» است که شما گوینده شخصیت سالی بودید. یا مینی سریال دیگری بود به نام «دختر ماهاراجه» و یا «مزرعه پامفیلد» که با مدیریت خانم شکوفنده کار شد. جالب است که «پزشک دهکده» از سریال های درجه یک خارجی نبود اما در دوبله کاری با این سریال شد که در تلویزیون ایران به یکی از عناوین پرطرفدار تبدیل شد. خاطره ای از آن دارید؟
-در مسیر دوبله آن فیلم من را عوض کردند.
* بله آقای یاکیده به جای شما آمد.
-بله. مدیری به دلیل یک اختلاف من را ۸ ماه ممنوع الکار کرد و گفتند که نیا.
* از طرف مدیر شبکه ۲ به شما ابلاغ شد؟
-نه. از طرف مدیر بخش دوبلاژ. اسم خوبی هم داشت. قبلا در رادیو مدیر بود و انصافا مدیر خوبی هم بود. بالاخره سر هرچه بود، به خاطر اختلافی من را عوض کردند. من هم گفتم باشد، بیرون کار می کنم. به همین دلیل از یاکیده برای آن نقش دعوت کردند. شکوفنده هم مقاومت کرده بود و مدیر مورد اشاره گفته بود نه خیر! این طور است که هست. خود آن مدیر بعدها که به من زنگ زد و من دوباره سر ضبط دوبله آن سریال رفتم؛ از تلفن هایی گفت که مردم زده بودند و از تعویض صدای سالی گلایه کرده بودند. کار به جایی کشیده بود که آقای محمد هاشمی رفسنجانی رییس وقت صدا و سیما به این مدیر زنگ زده بود و گفته بود چه خبر شده که این همه تلفن و شکایت می شود؟ به هر حال دوباره برای گویندگی در آن کار دعوت شدم.
کار به جایی کشیده بود که آقای محمد هاشمی رفسنجانی رییس وقت صدا و سیما به این مدیر زنگ زده بود و گفته بود چه خبر شده که این همه تلفن و شکایت می شود؟* بحث شبکه ۲ شد. آقای مقامی یک مدت در شبکه ۲ خیلی فعال بودند و سریال دوبله می کردند. یکی از آن ها، سریال ایرانی «مزد ترس» بود که شما در آن به جای حمید تمجیدی صحبت می کردید.
-بله آن سریال را من دوبله کردم.
* عجب! فکر می کردم از کارهای ایشان بوده، چون در آن زمان آقای مقامی به جای عبدالرضا اکبری حرف می زد، فکر کردم «مزد ترس» هم کار ایشان بوده است.
-نه. «مزد ترس» را با کمک ایشان دوبله کردم. هر فیلمی که حمید تمجیدی ساخت، تا لحظه رفتنش از ایران، من به جایش حرف زدم. من را خیلی دوست داشت.
* از جمله فیلم های نسبتا متاخری که صدای آقای مقامی و شما را کنار هم شنیدیم، فیلم «لوتر» بود که شما در آن به جای شخصیت مارتین لوتر صحبت می کردید.
-بله. آن فیلم، بیرون از صدا و سیما دوبله شد.
* و یا فیلم «اگه می تونی منو بگیر» که فکر کنم در تلویزیون دوبله شد که شما به جای دی کاپریو صحبت می کردید و آقای مقامی تام هنکس را می گفت.
-بله. آن فیلم در تلویزیون دوبله شد. صدای مقامی واقعا حرف نداشت که ناگهان دچار این مساله و بیماری شد. متاسفانه کم توانستیم با هم کار کنیم. همیشه از هم دور بودیم. ولی کارش خیلی خوب بود. صدای زیبایی داشت و یکی از گوینده های خوب بود. درباره آن ماجرا، تعریف می کرد که برق خانه شان رفته بود و به دنبال شمع به آشپرخانه رفته بوده. می گفت در تاریکی پایم را روی پله اول گذاشتم و تا خواستم پله دوم را طی کنم، هیچ چیز نفهمیدم. سرش گیج رفته و با سر به زمین می خورد. همسرش هم که متوجه ماجرا می شود، سریع آمبولانس خبر می کند و به اورژانس می رساندندش. در بیمارستان دکتر به او می گوید که ضربه مغزی خفیف شده و امیدوار است که به صدایش آسیب نرسد.
صدای مقامی واقعا حرف نداشت که ناگهان دچار این مساله و بیماری شد. متاسفانه کم توانستیم با هم کار کنیم. همیشه از هم دور بودیم. ولی کارش خیلی خوب بود. صدای زیبایی داشت و یکی از گوینده های خوب بود* که آسیب رسید!
-بله. متاسفانه.
* خانم رفعت هاشم پور همسر آقای مقامی هم به نظرم از سال ۸۲ یا ۸۳ بود که دیگر کار دوبله نکرد و کنار گذاشت.
-بله. صاحب فیلم ها پول های خوبی پیشنهاد می دادند ولی دیگر نیامد.
* چرا؟ آیا دلخوری به وجود آمده بود؟
-نه. نسبت به این کار دید جدیدی پیدا کرد.
* فکر می کنم آخرین کاری که خانم هاشم پور در آن صحبت کرد، سریال «معصومیت از دست رفته» داود میرباقری بود.
-آخرین فیلمی که ایشان در آن صحبت کرد، یک فیلم هندی بود که من مدیر دوبلاژش بودم. آمیتاب باچان در آن بازی می کرد.
* منظورتان «گاهی خوشی گاهی غم» است؟
-بله همان فیلم بود. خانم رفعت را با خواهش و تمنا آوردم تا رل همسر آمیتاب باچان را در آن فیلم بگوید. نمی آمد! ولی بالاخره آوردمش و به من گفت تو باعث شدی من قولم را بشکنم. دیگر نمی آیم زاغول! به خاطر رنگ چشم هایم به من می گفت زاغول. بعد هم رفت. بعد از رفتنش به من زنگ زدند و گفتند سعید یک تکه از دیالوگ های خانم رفعت ضبط نشده است. پای تلفن از عکس العمل من فهمیدند که ناراحت شده ام. وقتی علتش را پرسیدند، گفتم نمی دانید با چه خواهش و التماسی آورده بودمش. بعد به خانم هاشم پور زنگ زدم و گفت زاغول مگر نگفتم نمی آیم؟ گفتم خانم رفعت، این جمله به جان شما جا افتاده است، شما من را می شناسید و می دانید از این گاف ها نمی دهم. گفت حالا چه می خواهی؟ گفتم این یک تکه را دوباره بگیریم. گفت خب فردا زنگ بزن! گفتم بیایید ها! گفت فردا زنگ بزن. فردایش که زنگ زدم گفت زاغول می آیم ولی فقط به خاطر تو. به هر حال آمد و آن جمله را گرفتیم و از فردایش دیگر پا به محیط دوبله نگذاشت.
* این فیلم کجا دوبله شد؟
-استودیوی قرن بیست و یک بود.
* شما از حرف زدن یا مدیریت دوبله فیلم هندی لذت می برید؟ من که واقعا حیفم می آید صدای گویندگان دوبلاژ را روی فیلم های هندی بشنوم.
مگر من خوشم می آید فیلم های درپیت چین و کره ای را دوبله کنم؟ اصلا از نوع صحبت کردنشان خوشم نمی آید. نوع دیالوگ گفتنشان و کشیدن آخر کلماتشان!-نه، از سر ناچاری است. مگر من خوشم می آید فیلم های درپیت چین و کره ای را دوبله کنم؟ اصلا از نوع صحبت کردنشان خوشم نمی آید. نوع دیالوگ گفتنشان و کشیدن آخر کلماتشان! ولی وقتی اکثر فیلم های تلویزیون این ها هستند، مگر چاره ای هم هست؟
* صحبتِ سریال شد، یاد «پدرسالار» افتادم که شما در آن به جای محمود پاک نیت صحبت می کردید. مدیر دوبلاژ آن کار آقای مقامی نبود؟
-نه خانم ژاله علو بود.
* که شما با ایشان «اوشین» را کار کردید. ایشان هم جزو مدیران و گوینده هایی است که دیگر در دوبله نیست.
-ابتدا قهر کرده بود ولی بعد از مدتی دیگر نیامد.
* آقای مظفری درباره مدیریت دوبلاژ و نوشتن دیالوگ های فیلم طوری که قابل پخش باشد حرف زدیم. در این زمینه یک شوخی بین عموم مردم باب شده که می گویند سریال «اوشین» را در ایران آن قدر عوض کردند که ژاپنی ها خودشان نسخه جدیدش را از ما خریدند و پخش کردند. آیا این شوخی به واقعیت نزدیک است؟
-نه. اصلا این طور نبود. تنها جایی از سریال که عوض شد، توسط واحد دوبلاژ شبکه دو تغییر کرد؛ مثل الان که ویراستار دارد. آن قسمت هم مربوط به بخش کوتاهی از زندگی اوشین و پنج یا شش خط از دیالوگ های سریال بود.
* در این کار خانم علو باعث شد که گوینده ای مثل مریم شیرزاد بین مردم گل کند و شناخته شود.
-بله همین طور است. خاطره ای که در این زمینه دارم این است که اول قرار بود مینو غزنوی برای نقش اوشین بیاید اما به دلیل اتفاقاتی که افتاد، خانم غزنوی قهر کرد و نیامد.
خاطره ای که در این زمینه دارم این است که اول قرار بود مینو غزنوی برای نقش اوشین بیاید اما به دلیل اتفاقاتی که افتاد، خانم غزنوی قهر کرد و نیامد* تا یادم نرفته به یک فیلم دیگر هم اشاره کنم که دوبله ای خوب داشت؛ «محرمانه لس آنجلس» که شما، بهرام زند، حسین عرفانی، پرویز ربیعی و خیلی گویندگان درجه یک دیگر در آن صحبت می کردید. البته این فیلم دوبار دوبله شد که یکی در تلویزیون و دیگری بیرون دوبله شد. در نسخه تلویزیون بهرام زند به جای راسل کرو صحبت می کرد و حسین عرفانی به جای کوین اسپیسی، اما در نسخه بیرون چنگیز جلیلوند به جای کرو صحبت می کرد و ناصر طهماسب به جای اسپیسی. نکته مهم این است که در هر دو نسخه، شما جای یک بازیگر یعنی گای پیرس صحبت کردید.
-به جای گای پیرس خیلی صحبت کرده ام. یک سریال ۱۶ قسمتی پلیسی بود که سال ها پیش به جایش صحبت کردم. آن سریال را آقای پرویز بهرام برای تلویزیون کار کرد.
* حس دوباره کاری نداشتید که در دوبله بیرون «محرمانه لس آنجلس» به جایش حرف زدید؟
-نه. آن مدیر دوبلاژ دیده من قبلی را گفته بودم، راضی بوده و طبیعی است که چنین انتخابی بکند. من هم اگر مدیر دوبلاژ باشم، ریسک نمی کنم و سراغ همان گوینده قبلی می روم.
* سریال ایرانی «بوعلی سینا» یکی از سریال هایی بود که شما در دهه ۶۰ در دوبله آن حضور داشتید. یادتان هست مدیر دوبلاژش چه کسی بود؟
-مطمئن نیستم ولی فکر کنم ناصر طهماسب بود. چون طهماسب آن سال ها خیلی فعال بود.
* الان ظاهرا خیلی کم کار شده است.
-بله دیگر تلویزیون نمی آید. بهار سال گذشته بود که خبر داد دیگر به تلویزیون نمی آید. یک سال و نیم دو سال پیش، اگر ۱۰ فیلم در تلویزیون دوبله می شد، نصف بیشترش را طهماسب دوبله می کرد بعد ناگهان این وضعیت کمتر شد.
* و بیشتر بیرون کار می کند.
-به شرطی که کارش را جدا بگیرند. می آید تنها کارش را می کند و می رود.
* آقای مظفری بخشی از کارهای شما در دهه های ۶۰ و ۷۰، فیلم های جنگی و دفاع مقدسی بود.
-بله. خیلی از این فیلم ها کار کردم.
* یک نمونه بارزش فیلم «آخرین شناسایی» با مدیریت ناصر طهماسب بود که شما آن دیالوگ «حاجی سیدتو کشتن!» را در آن داشتید. این جمله خیلی وارد فرهنگ و شوخی های عامیانه شد. نمونه دیگرش هم «کانیمانگا» بود که باز هم مدیر دوبلاژش آقای طهماسب بود.
-آن جمله حاجی سیدتو کشتن، برای خود فیلمنامه بود، نه طهماسب در آن دست برده بود نه من. نوشته خود کارگردان بود.
* بین خود گوینده ها هم سر این دیالوگ با شما شوخی می کردند؟
-بله. بچه ها تا به هم می رسیدند یا با من روبرو می شدند، می گفتند حاجی سیدتو کشتن! (می خندد)
* یک فیلم شاخص دیگر جنگی، «سجاده آتش» بود که در آن به جای رضا ایرانمنش صحبت کردید.
-بله آن فیلم را خودم دوبله کردم.
* نقش منفی فیلم را هم عطاالله کاملی گفت به جای حبیب الله حداد که نقش فرمانده عراقی را بازی می کرد.
-و چقدر هم خوب گفت. صدایش خیلی برای آن نقش مناسب بود. کار روی این فیلم ها خیلی سخت بود چون به نظرم با صدای بچه های دوبله، جور در نمی آمدند. یعنی آن حس منتقل نمی شد. یادم می آید یک فیلم را با امیرهوشنگ زند کار می کردیم که بخش عمده دیالوگ هایش انگلیسی بود. من آمدم، ژرژ پطرسی آمد، عباس نباتی، خود زند و آنهایی که انگلیسی می دانستند، آمدند ولی آخر سر، کار از آب در نیامد و کارگردان گفت نمی شود. به همین دلیل سراغ بچه های برون مرزی صدا و سیما رفتند.
* «دیده بان» حاتمی کیا هم یک فیلم دیگر است که شما در آن صحبت کردید و ایرج رضایی دوبله اش کرد.
-از «دیده بان» خاطره خاصی ندارم ولی حاتمی کیا را شخصیت مهربانی دیدم و با همه خوب بود، اما فیلم را چندان دوست نداشتم بنابراین خاطره ای از آن ندارم.
* خیلی فیلم های جنگی هست که شما در آن ها صحبت کردید. یک نمونه دیگرش «یاس های وحشی» بود که به جای جعفر دهقان صحبت کردید. حسین پاکدل هم در آن فیلم بازی می کرد. آن فیلم را خودتان دوبله کردید؟
-بله. آن موقع برای ساخت فیلم های جنگی خیلی کمک می کردند. هم حوزه هنری بود هم ارشاد. به همین دلیل اکثر کارگردان ها به سمت این قضیه رفتند. در آن میان، چند فیلم خوب و ماندگار ساخته شد ولی غیر از آنها آثار ماندگار دیگری سراغ ندارم.
* به یاد فیلم «داستان عشق» یا همان «لاو استوری» افتادم که شما در آن با ژاله کاظمی همکاری داشتید؛ گوینده ای که از او یاد نکردیم.
-یکی از آثار خوب من و خانم ژاله بود. ایشان خیلی به من کمک کرد.
* ایشان نسل اولی بود؟
ژاله کاظمی خیلی کمکم کرد. به من می گفت بگو پسر! تو می تونی! فکر کردی اینها کی هستن؟ فکر نکن این ها آدم های گنده ای هستن! خودت را کوچک نبین! اگر خودت را حقیر ببینی از کار حذف می شی ها!-بله. یادم می آید اولین رل اولی که گفتم برای خانم فهیمه راستکار بود. یک روز در استودیوی شهاب بودم که خانم راستکار من را دید و پیشنهاد کار داد. گفت چهار روز باید پیش من بیایی. آن زمان، فیلم ها یک روزه دوبله نمی شد. یک تایم صبح بود و یک تایم عصر که برای دوبله فیلم ها داخل استودیو می رفتیم. یعنی برای دوبله یک فیلم، یک هفته باید تایم صبح ( از ۹ صبح تا ۱۳ ) به استودیو می رفتیم. وقتی سر قرار کار رفتم، دیدم رل اول یک فیلم را برایم در نظر گرفته است؛ یک خواننده ایتالیایی بود به نام دومینو مدیچی. البته درباره فامیلش مطمئن نیستم. به هر حال برای اولین بار بود که رل اول را می گفتم و خیلی هول شده بودم، اما ژاله کاظمی خیلی کمکم کرد. به من می گفت بگو پسر! تو می تونی! فکر کردی اینها کی هستن؟ فکر نکن این ها آدم های گنده ای هستن! خودت را کوچک نبین! اگر خودت را حقیر ببینی از کار حذف می شی ها!
* ژاله کاظمی بعد از انقلاب خیلی کم کار شد؟
-بله. بیشتر از چند فیلم صحبت نکرد. یک بار در استودیوی قرن بیست و یک با یکی از خانم های گوینده بگو مگو کرد. این ماجرا مربوط به زمانی بود که تازه از آمریکا آمده بود و گفته بودند به او کار ندهید. خیلی از لحاظ روحی به هم ریخته بود. در آن جدل به آن خانم گفته بود چه لذتی می بری از این که نقش های من را می گویی و من را خانه نشین کرده ای؟
* آن گوینده چه می گفت؟
-او هم جواب هایی می داد ولی ژاله به هم ریخته بود و ناراحت بود. آن زمان خیلی دلشکسته بود. اجازه نداشت گویندگی کند؛ مدیر دوبلاژی که مطلقا. تلویزیون که برایش کاری نداشت فقط ماند بخش خصوصی که آن هم این طور شد. به نظرم می شد حداقل به خاطر ملاحظه یک همکار قدیمی، نقش هایش را نگفت.
* صحبت ژاله کاظمی شد، به یاد خانم نیکو خردمند افتادم. یکی از گویندگان زنی که شاید زیاد از او یاد نشود.
-بله. لطفا حتما در مطلبی که منتشر می کنید، از خانم خردمند یاد کنید. خیلی خانم خوب و محترمی بود.
* مدتی است که مستند «صداهای ماندگار» را از آرشیو صدا و سیما گرفته ام و می بینم. این مستند در سال ۷۵ پخش شد که در آن مستند با شما و خانم خردمند مصاحبه شده بود.
-بله خیلی کار خوبی بود. هنوز هم در خاطرم مانده است. کارگردانش چه کسی بود؟
* شهرام جعفری نژاد.
-می دانید چرا در یادم مانده؟ چون اولین اثر مستندی بود که درباره این کار ساخته می شد و بعد از آن هم آثاری که ساخته شد، آن روح و حال و هوا را نداشت. نمی دانم شاید به خاطر همین مساله که اولین بود.
* به سال های اکنون برگردیم. از جمله آثار شاخصی که طی سال های اخیر دوبله شده و به خاطرم مانده، «باجه تلفن» است.
-که چه فیلم سختی بود!
* و نقش مقابل شما را تورج مهرزادیان می گفت.
-اصلا کل فیلم را من و مهرزادیان بودیم. هم رل من سخت بود هم رل مهرزادیان. یک باجه تلفن و دو ساعت فیلم، خیلی است.
* مدیر دوبلاژش خودتان بودید؟
-بله. کار خودم بود.
* یکی دیگر از نقش های چند سال پیشِ شما دکتر واتسن در فیلم سینمایی جدید شرلوک هولمز است که بازیگرش جود لاو بود. در فیلم اول، افشین زینوری جای رابرت داونی جونیور (شرلوک هولمز) صحبت کرد و در فیلم دوم یعنی «بازی سایه ها» چنگیز جلیلوند. افشین زینوری هم از آن گویندگان جوانی است که شاگردی پیشکسوتانی مثل شما و نسل شما را کرده است. کیفیت گویندگی این گوینده، کاملا نشان می دهد که چه کسانی تربیتش کرده اند.
-بله. او با بچه های دیگر فرق دارد. کارش را که ببینید، متوجه می شوید که بین نسل جدید از همه بهتر است اما متاسفانه به نظرم این اواخر دارد کمی اشتباه می رود. نمی دانم ولی به نظرم اگر بچه های قدیم را دوست دارد باید به راه آنها برود.
* مشکلش کجاست؟
-آخر دیالوگ هایش را می کشد، ته کلمات را کشش خاصی می دهد و حالت هایی به صدایش می دهد که در هنرپیشه نمی بینید. جایی که هنرپیشه دارد آرام حرف می زند او فریاد می کشد و خیلی قرص و محکم دیالوگ می گوید. به نظرم حیف است چون در جوان گو ها یکی افشین است و یکی سعید شیخ زاده.
* جناب مظفری عاقبت کار را چطور می بینید؟
-کار دوبله برای این که بماند، نیازمند این است که قدیمی ها با این بچه های جدید زیرزمینی تلفیق شوند. نمی شود فقط ما بمانیم. این کار چون اسپانسر و حامی ندارد،در خطر از بین رفتن است اما اگر جوان ها و عاشقان کار بیایند، می شود کاری کرد. اگر این جوان ها بیایند و در کنار قدیمی ها قرار بگیرند و یک اتحاد بین گویندگان شکل بگیرد، کسی که ناچار است با آنها راه بیاید، صاحب فیلم است و آن وقت دیگر نمی تواند از شرایط سوءاستفاده کرده و پول کلان به جیب بزند؛ آن هم در حالی که گویندگان دستمزد زیادی برای کارشان نمی گیرند.
نظر شما